Kwestia niezwykle ważna - każdy "słodziak" powinien sam umieć wyliczyć zapotrzebowanie na insulinę. Niestety często dzieje się tak, że lekarz wyliczy i każe stosować. Nie wytłumaczy jak to zrobił i jakie są zależności. A nie tędy droga. Jeżeli mamy dbać o swój organizm i świadomie podawać leki to musimy znać zależności i sposób wyliczania zarówno dawki podstawowej jak i korekty.
Do dawkowania insuliny używa się miary – jednostek.
Ilość insuliny, jaką należy podać pacjentowi choremu na cukrzycę, aby
uzyskać prawidłowe stężenia glukozy we krwi, zależy od wielu czynników:
- masy
ciała,
- wysiłku fizycznego,
- diety
- od wrażliwości tkanek na insulinę
charakterystycznej dla danej osoby.
W ustaleniu dawki insuliny pomoże na początku dietetyk, lekarz, reguły, a
potem też własne doświadczenie. Lekarz pomaga ustalić ilość insuliny, jaka
przypada na 1 WW (10 g węglowodanów) na każdy posiłek. Znając ilość
węglowodanów zawartych w danym posiłku, ilość insuliny, jaka przypada na 1 WW,
można ustalić dawkę insuliny, jaką należy wstrzyknąć przed posiłkiem. Zwykle
rano ilość insuliny na 1 WW jest największa 2–2,5 j., po południu i wieczorem
jest mniejsza 1 j./1 WW.
W celu wyliczenia ilości jednostek insuliny na 10 g węglowodanów można posłużyć się wzorem:
500 : ilość jednostek insuliny na
dobę = ilość węglowodanów w g, jaką pokrywa 1 j. insuliny
Na przykład: dobowe zapotrzebowanie na insulinę wynosi 50 jednostek, czyli
500/50 = 10, tzn. wstrzyknięcie 1 j. insuliny kompensuje spożycie 10 g w
węglowodanów, czyli 1 WW.
Dieta 1800 kcal zawiera 18 WW. Na śniadanie na przykład spożywamy 6 WW, a
ilość insuliny na 1 WW na śniadanie to 2 j. Czyli należy podać 12 j, jeżeli
wartość glikemii jest prawidłowa. Jeżeli jest za wysoka, należy podać dodatkowo
tzw. dawkę korekcyjną.
Do ustalenia dawki korekcyjnej służy kolejny wzór.
Mówi on, o ile u danej osoby 1 j. insuliny zmniejsza stężenie glukozy we
krwi, czyli
określa tzw. insulinowrażliwość.
1500 : ilość insuliny podawanej na dobę.
Np.: 1500: 50 = 30. Tzn. 1 jednostka insuliny zmniejsza u danej osoby
stężenie glukozy o 30 mg/dl. Jeżeli wyjściowe stężenie glukozy to np.: 160 mg/dl, należy podać 2 jednostki
korekty, przy założeniu, że docelowe stężenie glukozy to 100 mg/dl. Należy
pamiętać, że jeżeli wypada pora posiłku, a stężenie glukozy jest za małe, czyli
występuje hipoglikemia, najpierw należy zacząć spożywać posiłek, w trakcie
posiłku trzeba podać przewidzianą ilość insuliny.
