Jak wyliczyć zapotrzebowanie na insulinę

Kwestia niezwykle ważna - każdy "słodziak" powinien sam umieć wyliczyć zapotrzebowanie na insulinę. Niestety często dzieje się tak, że lekarz wyliczy i każe stosować. Nie wytłumaczy jak to zrobił i jakie są zależności. A nie tędy droga. Jeżeli mamy dbać o swój organizm i świadomie podawać leki to musimy znać zależności i sposób wyliczania zarówno dawki podstawowej jak i korekty.

Do dawkowania insuliny używa się miary – jednostek.

Ilość insuliny, jaką należy podać pacjentowi choremu na cukrzycę, aby uzyskać prawidłowe stężenia glukozy we krwi, zależy od wielu czynników: 

• masy ciała, 
• wysiłku fizycznego, 
• diety 
• od wrażliwości tkanek na insulinę charakterystycznej dla danej osoby.

W ustaleniu dawki insuliny pomoże na początku dietetyk, lekarz, reguły, a potem też własne doświadczenie. Lekarz pomaga ustalić ilość insuliny, jaka przypada na 1 WW (10 g węglowodanów) na każdy posiłek. Znając ilość węglowodanów zawartych w danym posiłku, ilość insuliny, jaka przypada na 1 WW, można ustalić dawkę insuliny, jaką należy wstrzyknąć przed posiłkiem. Zwykle rano ilość insuliny na 1 WW jest największa 2–2,5 j., po południu i wieczorem jest mniejsza 1 j./1 WW.

W celu wyliczenia ilości jednostek insuliny na 10 g węglowodanów można posłużyć się wzorem:

500 : ilość jednostek insuliny na dobę = ilość węglowodanów w g, jaką pokrywa 1 j. insuliny

Na przykład: dobowe zapotrzebowanie na insulinę wynosi 50 jednostek, czyli 500/50 = 10, tzn. wstrzyknięcie 1 j. insuliny kompensuje spożycie 10 g w węglowodanów, czyli 1 WW.

Dieta 1800 kcal zawiera 18 WW. Na śniadanie na przykład spożywamy 6 WW, a ilość insuliny na 1 WW na śniadanie to 2 j. Czyli należy podać 12 j, jeżeli wartość glikemii jest prawidłowa. Jeżeli jest za wysoka, należy podać dodatkowo tzw. dawkę korekcyjną.

Do ustalenia dawki korekcyjnej służy kolejny wzór.

Mówi on, o ile u danej osoby 1 j. insuliny zmniejsza stężenie glukozy we krwi, czyli

określa tzw. insulinowrażliwość.

1500 : ilość insuliny podawanej na dobę.

Np.: 1500: 50 = 30. Tzn. 1 jednostka insuliny zmniejsza u danej osoby stężenie glukozy o 30 mg/dl. Jeżeli wyjściowe stężenie glukozy  to np.: 160 mg/dl, należy podać 2 jednostki korekty, przy założeniu, że docelowe stężenie glukozy to 100 mg/dl. Należy pamiętać, że jeżeli wypada pora posiłku, a stężenie glukozy jest za małe, czyli występuje hipoglikemia, najpierw należy zacząć spożywać posiłek, w trakcie posiłku trzeba podać przewidzianą ilość insuliny.